Sevgili Babam

    Bugün sabah yürüyüşü yaparken Sevgili Babamın bir sözünü anımsadım. "Göz odur ki dağın ardını görmeli, akıl odur ki başa geleceği önceden bilmeli" derdi babam.

    Ben bu sözü hep akılla bağdaştırmıştım; yani insan dağın ardında ne olduğunu görecek, başına gelebilecekleri bilecek kadar akıllı olmalı diye düşünürdüm.

    Bu sabah birden farklı bir şey oldu, içimde bir ses bana "dağın ardını görmeli" ile kastedilen şeyin algıların açılması olduğunu söyledi. "Başa geleceği önceden  bilmek" ise sezgilerin güçlenmesiydi. Doğrusu ne kadar akıllı olursak olalım dağın ardını görmek aklın ötesinde bazı yetenekler istiyor. Hiç böyle düşünmemiştim. Beşinci ve altıncı aşamada olan kişilerde oluşabilecek yetenekler.(İnsan'ı Kamil Olabilmek İçin Geçmemiz Gereken Aşamalar yazısına bakabilirsiniz.)

    Eski medeniyetlerin  bugün kaybolan birçok bilgiyi bildiğini keşfettiğimde hep şaşırırım. Atasözlerini irdelediğimizde hepsinin bilgelikle dolu olduğunu görebiliriz. "Ne ekersen onu biçersin" derken çekim yasası anlatılmıyor mu sizce de?

    Giden bir kişinin arkasından su dökerken suyun enerjisinden faydalanılmıyor mu?

    "Üzüm üzüme baka baka kararır." derken aura etkileşiminden bahsedilmiyor mu? (Daha detaylı bilgi için Enerji ve Aura yazısını okuyabilirsiniz)

    Sevgili Babam arkadaş seçimi konusunda da sık sık uyarırdı bizi, "Arkadaşlarınızı sizden daha bilgili olan insanlardan seçin ki gelişiminize faydası olsun, kötü alışkanlıkları olan insanlardan uzak durun" derdi.

    Babam da benim gibi yürümeyi çok severdi. Babamla uzun yürüyüşler yapardık. Birlikte yürüyüşe çıktığımız bir gün bana "Doğanın sesini dinleyerek yürü" demiş, Kuran'da geçen Hz Süleyman'ın kuşlarla konuşması ile ilgili kıssasını anlatmıştı.

    Babam 2012 yılında vefat etti ama benim için babamın ölümü ayrılık olmadı, aksine  Babam ona her ihtiyaç duyduğumda yanımda, rüyalarımda beni uyarıyor, yol gösteriyor, haber veriyor, benimle birlikte. Arkadaşlarıma  "Babamı yaşarken daha az görüyordum şimdi hep benimle" derim ara sıra.

    Annem hasta olduğunda uçak sis sebebiyle kalkamamıştı ve eve geri dönüp birkaç gün daha beklemeye karar vermiştim. O gece babam rüyamda mavi tişörtü üzerinde, ışıl ışıl yüzüyle sevgi dolu bir şekilde gülümseyerek bana baktı ve saati gösterdi. Zaman doldu diyordu, bu bir işaretti. Ertesi gün yola çıktım ve annem o hafta içinde Hakkın Rahmetine kavuştu.

    Babam hep yanımda, hep benimle, üstelik şimdi ondan ayrılırken de gülümsüyor. Biz babamın yanına giderken yolda isek çok endişeli olur biz eve girene kadar rahat edemez yol boyunca arayıp dikkatli olmamız için uyarırdı ve ayrılmak zorunda olduğumuzda gözleri dolardı. "Gitme zamanı geldi demek" diyerek üzüntülü olurdu. Sert görünümünün altında yumuşacık bir kalbi vardı sevgili babamın.

    Bir gün üniversiteden eve gelirken haber vermemiş süpriz yapmak istemiştim, beni görünce ağladığı o anı hiç unutamam.

    Babam öleceği zaman rüyamda oturduğum sandalye  kuma gömülmüştü ve ben anlamıştım babamı kaybedeceğimi, kolumun kanadımın kırıldığını hissetmiştim ama ölüm bir son değil sadece başka bir boyuta geçmek bana göre. Babam perdenin diğer tarafında ve ben istediğimde ulaşabiliyorum sevgili babama.

    Anne karnında iken nasıl anne ve babamızın sevgisi, koruması varsa ve doğunca bizi karşılıyorlarsa, bu dünyada da yalnız değiliz, seviliyor ve korunuyoruz.  Ben o sevgiyi tüm kalbimle hissediyorum, siz de hissedin lütfen meleklerimiz hep bizimle. Yalnız değiliz, sezgilerimizi dinleyelim sevgi dolu ve huzurda olalım ki meleklerimizin bize söylediklerini duyabilelim.

    Babamın sesi çok güzeldi. "Bir gece ansızın gelebilirim", "Bu ne sevgi ah bu ne ızdırap"
şarkılarını dinlemeyi de söylemeyi de çok severdi. Dün televizyonda babam için bir şarkı tuttum "Bir gece ansızın gelebilirim" şarkısı çalmaya başladı, hayat sürprizlerle dolu değil mi?

    Şarkıyı dinlerken babamı da anlatmalıyım dedim ve sabah yürürken " Göz odur ki dağın ardını görmeli, akıl odur ki başa geleceği önceden bilmeli " sözü geldi aklıma.

    Mekanın cennet olsun Sevgili Babam.