Hayatımızın Başrol Oyuncusu Biziz, Başkalarının Bizden Rol Çalmasına İzin Vermeyelim
Sırtımızı kime yaslar ve ondan güç almak istersek, önce onu kaybederiz. Bu dünyaya yalnız geldik, yalnız gideceğiz ve başarmak için sadece kendimize ihtiyacımız var. Gücü kendi öz varlığımızdan almalı, içimizde bulunan gücü ortaya koymalı ve sürekli bir şekilde kendimizi geliştirmek için yaşamalıyız. Hayatımızdaki insanlar görevlidir ve bizim yansımamızdır, hepsi bize bizi göstermek için hayatımızdadır. Onları biz seçtik.
Hayatta başkalarından beklediklerimize odaklanalım ve aslında onların içimizdeki İlahi Öz'ün bizden beklediği şeyler olduğunu fark edelim. Bizi anlamalarını, değer vermelerini, sevmelerini bekleriz. Peki biz kendimizi anlıyor, değer veriyor ve seviyor muyuz?
Bize kendimizi değersiz hissettiren insanlarla yollarımızı ayırıyor, istemediğimiz durumlarda, bize haksızlık yapıldığında "hayır" diyebiliyor muyuz? Hayatımızın başrol oyuncusu biz miyiz? Yoksa başkalarının bizden rol çalmasına izin mi veriyoruz?
Kaybetme korkusu yüzünden katlanmaya devam ediyor ve mutluluğu erteliyor muyuz? Oysa mutluluk ve huzur kendi içimizde. Hayatımızda acı varsa; güçlenmemiz için olduğunu bilelim. Başkalarını değiştirmek için harcayacağımız zamanı kendimizi geliştirmek ve kendimizi mutlu etmek için harcayalım. Bencil ve bize değer vermeyen insanları hayatımızdan çıkaralım ve enerjimizi emmelerine izin vermeyelim.
Zaman hızla akıp giderken, zamanın kıymetini bilelim. Yaşamın merkezine kendimizi koyalım. Değerli olduğumuzu hissetmek için başkalarının bize değer vermesine gerek yok. Insan olmak başlı başına bir değerdir. Vücudumuzdaki milyarlarca hücre ile doğduk ve onlarla birlikte yaşam denilen mucizeyi gerçekleştiriyoruz.
Kimseyi değiştirmeye çalışmayalım, bizimle uyumsuz olanlarla yollarımızı ayıralım, yeniye yer açalım ve bizi güçlendirenlere, değiştirenlere teşekkür ederek yolumuza devam edelim. Biz özeliz, çok özeliz ve bu hayatta bulunmamızın bir amacı var.
Biz bu hayat yolculuğunda kendimiz ile başbaşayız. En çok kendimizi sevmeli, kendimize güvenmeli, içimizdeki gücün ve bilgeliğin farkına varmalıyız.
Hayatta başkalarından beklediklerimize odaklanalım ve aslında onların içimizdeki İlahi Öz'ün bizden beklediği şeyler olduğunu fark edelim. Bizi anlamalarını, değer vermelerini, sevmelerini bekleriz. Peki biz kendimizi anlıyor, değer veriyor ve seviyor muyuz?
Bize kendimizi değersiz hissettiren insanlarla yollarımızı ayırıyor, istemediğimiz durumlarda, bize haksızlık yapıldığında "hayır" diyebiliyor muyuz? Hayatımızın başrol oyuncusu biz miyiz? Yoksa başkalarının bizden rol çalmasına izin mi veriyoruz?
Kaybetme korkusu yüzünden katlanmaya devam ediyor ve mutluluğu erteliyor muyuz? Oysa mutluluk ve huzur kendi içimizde. Hayatımızda acı varsa; güçlenmemiz için olduğunu bilelim. Başkalarını değiştirmek için harcayacağımız zamanı kendimizi geliştirmek ve kendimizi mutlu etmek için harcayalım. Bencil ve bize değer vermeyen insanları hayatımızdan çıkaralım ve enerjimizi emmelerine izin vermeyelim.
Zaman hızla akıp giderken, zamanın kıymetini bilelim. Yaşamın merkezine kendimizi koyalım. Değerli olduğumuzu hissetmek için başkalarının bize değer vermesine gerek yok. Insan olmak başlı başına bir değerdir. Vücudumuzdaki milyarlarca hücre ile doğduk ve onlarla birlikte yaşam denilen mucizeyi gerçekleştiriyoruz.
Kimseyi değiştirmeye çalışmayalım, bizimle uyumsuz olanlarla yollarımızı ayıralım, yeniye yer açalım ve bizi güçlendirenlere, değiştirenlere teşekkür ederek yolumuza devam edelim. Biz özeliz, çok özeliz ve bu hayatta bulunmamızın bir amacı var.
Biz bu hayat yolculuğunda kendimiz ile başbaşayız. En çok kendimizi sevmeli, kendimize güvenmeli, içimizdeki gücün ve bilgeliğin farkına varmalıyız.
Yorumlar
Yorum Gönder