Sözcüklerin Büyüsü

Ağzımızdan çıkan her söz, düşüncelerimizin ifadesidir. Herşey bir düşünce ile başlar. İyiyim  dediğimizde kendimizi iyi hissetme hali içinde olmak, duygularımızı yönlendirir. Duygularımız    davranışlarımıza yansır, davranışlarımız da alışkanlıklarımızı şekillendirir. İyi olma ve iyi hissetme hali içinde olmak, bizim bir değerimiz haline gelir ve karakterimizi etkiler. Karakterimiz ise kaderimizi şekillendirir. 

Dua ve zikir, sözcüklerin gücünden yararlanmak amacı ile yapılır. Dua ve zikirlerin belli bir frekansı vardır, bizi o frekansa bağlar ve uyumlar. Babam vefat etmeden önce, bana içinde dua ve zikirler olan bir defter vermişti. Defterde, hergün 100 defa "Ya Latif" de yazıyordu. Lütuf ve keremi bol olan, bilinen veya bilinmeyen, görülen veya görülmeyen yerlerden, akla hayale gelmeyen yollardan ve yerlerden kuluna nimetler, hayırlar ve faydalar çıkaran, sürekli lütfeden anlamına geliyor "Ya Latif".  

Birgün kalpten yönelerek, yürüyüş boyunca yaklaşık bir saat "Ya Latif" dedim. İçim öyle büyük bir sevgi ile doldu ki, güzel bir bahçe ile uğraşan görevliyi gördüğümde, gözlerimden yaş geldi, bu güzel bahçenin oluşumundaki emeği için kalpten teşekkür ederek, ona dua ettim. Herşey gözüme farklı görünmeye, içim büyük bir sevgi ile dolmaya başladı. Koşulsuz, şartsız, gürül gürül akan bir sevgiydi bu. Ben "Ya Latif" zikrini çekmeye başladıktan sonra, herşeyi ve herkesi olduğu gibi kabul etmeye ve koşulsuz, şartsız sevmeye başladım.r

Daha sonra elime bir kitap geldi ve bana gezegen saatlerine göre zikir çekmenin kapılarını açtı. Namaz ve zikirin gücünden faydalanmanızı tavsiye ederim."

"Kırk gün birine deli dersen, deli olur." veya "Ağzından çıkanı, kulağın duysun." der, Atalarımız. Kullandığımız sözcüklerin bumerang gibi bize geri döndüğünü unutmayalım. Mevlana'mızın aşağıdaki mısraları bu konuyu öyle güzel açıklıyor ki, sözcüklerin büyülü olduğu konusuna noktayı bu sözlerle koyabiliriz.

"Eğer hiç kimseden sana fenalık gelmesini istemezsen,
Kötü söyleyici!
Kötü öğretici!
Kötü düşünceli olma!
Çünkü bir adamı dostlukla anarsan, daima sevinç içinde olursun.
İşte o sevinç cennetin ta kendisidir.
Eğer bir kimseyi düşmanlıkla anarsan daima üzüntü içinde olursun.
İşte bu gam da cehennemin ta kendisidir.
Dostlarını andığın vakit, içinin bahçesi çiçeklenir, gül ve fesleğenlerle dolar.
Düşmanlarını andığın vakit için dikenler ve yılanlarla dolar, canın sıkılır, içine perişanlık gelir.
Bütün peygamberler ve veliler böyle yaptılar.
İçlerindeki karakteri dışarı vurdular.
Halk onların bu güzel huyuna mağlup olup tutuldu, hepsi gönül hoşluğu ile."