Koşulsuz Sevgi

Sadece görmek istediğimiz şeyleri görmek ve hayata kendi penceremizden bakmak koşullu sevgidir. Bize uymayan, görmek istemediğimiz şeyler koşullu sevgidir. Hayatı olduğu gibi kabul etmek ise koşulsuz sevgidir. Kendimizi ve başkalarını olduğu gibi kabul etmek koşulsuz sevgidir.

Duygularımız bizleri inciten şeylere karşı tepki verir ve bir anda kendimizi acı, kıskançlık, çaresizlik, korku ve endişe içinde bulabiliriz. Bu durumda hemen gözlemci durumuna geçmek ve hissettiğimiz duyguya takılıp kalmadan geçip gitmesine izin vermek gerekir. Böylece duygularımızın bizi yönetmesine izin vermez ve duygularımızın yönetimini ustalıkla elimize alırız. Farkındalıklı zihin budur... Duygularımızın etkisinde kaldığımız zaman kendimize şunu soralım: "Ben böyle hissetmeyi istiyor muyum?"

Hayatımızı tutku ile yaşamak ve illüzyondan çıkarak bize dayatılan hayatı değil kendi istediğimiz hayatı yaşamak koşulsuz sevgidir. Gördüğümüz alem ışığın çarpıp bize yansıttıklarından ibaret! Işık retinaya gelir ve sinir sistemimiz beyne elektrik sinyalleri gönderir. Yaşadığımız gerçeklik beynimizin yorumundan ibarettir. İç dünyamız dış dünyamızı yapılandırır.