"Olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu!"
Kendimizi eleştirip, doğru seçimler yapıp yapmadığımıza dair korkular yaşıyorsak: "Korku ve endişe güvenli seçimler yapmamı sağlar mı?" sorusunu sormalıyız. Çünkü korku düşük frekanslı bir duygudur ve düşük titreşimli olay ve durumları çekerek güvenli seçimler yapmamızı engeller. Oysa teslim olup başımıza gelen herşeyin olması gerektiği için olduğunu kavradığımızda; şükür duygusu frekansımızı yükseltir ve korku, endişe gibi düşük titreşimli duygulardan arınmamızı sağlar.
Başımıza gelen olaylar konusunda düşünmek ve sorgulamak yerine "Dış koşullar neden benim hislerimi şekillendiriyor?" diye sormalıyız kendimize. Başka insanların davranışlarını çok önemser ve düşünüp dururuz. Başka birinin davranışının bizi üzmesi aslında garip değil mi? Unutmayalım ki; küçük beyinli insanlar insanlarla, orta beyinli insanlar olaylarla, büyük beyinli insanlar fikirlerle uğraşır. Gündemimizi belirleyen biz olalım.
Birçoğumuz bizi zorlayacak durumlardan çekinir ve kendimizi sakınırız. Bu durumda sormamız gereken soru şu: "Neden sürekli savunma halindeyim, hangi duygu sebebiyle böyle hissediyorum?" İş yerlerinde boş vakti olmasına rağmen bir işi yapıp kenara koymak yerine, bir başkasının yapmasını bekleyen, sorumluluk almak istemeyen insanlar hiç birimize yabancı değil sanırım.
Onaylanma ihtiyacımız ise içsel bütünlüğümüze ulaşamadığımız konusunda oldukça belirleyici. Sormamız gereken soru: "Ben ne istiyorum, başka insanların dayattığı ve takdir ettiği bir yaşam mı? Yoksa bana ait, sürücü koltuğunda benim oturduğum bir yaşam mı?" olmalı. Eğer sürücü koltuğunda oturan biz isek sevgi ve huzur dolu yaşıyoruz demektir.
William Shakespeare ne güzel söylemiş: "Olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu!"
Birçoğumuz bizi zorlayacak durumlardan çekinir ve kendimizi sakınırız. Bu durumda sormamız gereken soru şu: "Neden sürekli savunma halindeyim, hangi duygu sebebiyle böyle hissediyorum?" İş yerlerinde boş vakti olmasına rağmen bir işi yapıp kenara koymak yerine, bir başkasının yapmasını bekleyen, sorumluluk almak istemeyen insanlar hiç birimize yabancı değil sanırım.
Onaylanma ihtiyacımız ise içsel bütünlüğümüze ulaşamadığımız konusunda oldukça belirleyici. Sormamız gereken soru: "Ben ne istiyorum, başka insanların dayattığı ve takdir ettiği bir yaşam mı? Yoksa bana ait, sürücü koltuğunda benim oturduğum bir yaşam mı?" olmalı. Eğer sürücü koltuğunda oturan biz isek sevgi ve huzur dolu yaşıyoruz demektir.
William Shakespeare ne güzel söylemiş: "Olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu!"
😍
YanıtlaSil