Filiz Okur Yılmaz

Vücudumuz hücrelerden oluşmuş bir topluluk. Hücreler bir araya gelerek dokuları, dokular organları, organlar da sistemleri oluşturur ve tüm bu muhteşem yapı insana hizmet eder. Tatile gittiğimizde karaciğer ben evde dinlenmek istiyorum diyerek gelmeyebilir mi? Ya da kalp biz komşuya giderken sevdiğimiz kişi ile buluşabilir mi? Gözümüzü gökyüzüne çevirelim. Güneş sistemindeki gezegenler yörüngelerinde dönüyorlar. Dünya ben yörüngemi değiştirmek, güneşe daha yakın olmak istiyorum diyebilir mi? Herşey birbirine bağlı ve bütünün hizmetinde. İşte bu yüzden dua ederken bütünün hayrına ise istememiz gerekir.  Tabiatı okumayı başarabilirsek her şeyin bütüne hizmet ettiğini ve her şeyin birbirine bağlı olduğunu görebiliriz. Her şey hiçlikten doğduğuna göre de her şeyin aslında hiç olduğunu, hiçlikten ibaret olduğunu!

Hologram yazılı görüntü demek. Îbnu'l Arabi içinde bulunduğumuz alemi "Hakkın gölgesi, gölge alem" olarak tanımlar. Beden deneyim aracıdır ve hakikate ulaşmanın yolu "hiç" olmaktır.

Beynimizin yüzde onunu kullandığımız söylenir çünkü nöronlar beynimizin yüzde onunu oluşturur. Beynimizin yüzde doksanı ise destekleyici hücrelerden oluşur. Bu hücreler nöronları aktive eder, bağlar ve kontrol eder.  Bu durumda beynimizin yüzde yüzünü kullanmak elimizde! Sağ el; sol beyin, sol el; sağ beyin tarafından kontrol edilir. Kollar ve bacaklar çapraz hale getirildiğinde sağ ve sol beyin arasında senkronizasyon sağlamak mümkün. Mantık ve detay odaklı sol beyin ile, duygu ve bütünsel bakış odaklı sağ beyin arasında uyum sağlandığında öğrenme gerçekleşir ve yeni yollar açığa çıkar... Mutluluğun formülü beynin herhangi bir yarısının bizi kontrol etmesine izin vermek yerine iki beyin arasında senkronizasyonu sağlamak ve dengelemek ile mümkündür. Mutluluğun formülü; beynin tamamını kullanabilmek, sağ beynin duygusallığını sol beynin mantığını kullanarak, sol beynin detaycılığını sağ beynin bütünselliğini kullanarak dengelemektir. Denge varsa huzur ve mutluluk kendiliğinden gelir...

Einstein'ın ikiz paradoksu ile ilgili bir belgesel izledim ve aklıma babam geldi. Babam bize Kuran'da geçen Bakara Suresi'nde 100 yıl uyuyan bir kişinin uyandırıldığını, kişiye; "Ne kadar kaldın?" diye sorulduğunu, kişinin; "Bir gün veya bir günün birazı kadar kaldım" dediğini anlatır, "Buradaki zamanla ahiretteki zaman farklı" derdi. Einstein'ın "İkiz paradoksu" deneyinde: İkiz kardeşlerden bir tanesi dünyada kalırken, diğeri ışık hızına yakın bir hızla zamanın tersi istikamette ilerleyen bir roketin içinde uzaya gönderilir. Roket (roketin içinde bulunduğu zamana göre) 5 yıl sonra geri döner. Roketin içindeki çocuk 5 yıl yaşlanmış. Oysa dünyada kalan çocuk 110 yaşında. Bu iki kardeş içinde zaman normal akışında. İkisi de süreçle ilgili bir sıkıntı yaşamaz, ikisine göre de herşey normaldir, olması gerektiği gibi. Zaman görecelidir ve cismin hızına göre hızlanıp yavaşlayabilir ki bu durumda zamanın hıza göre değişen bir kavram oldu...

Hz. Ali "Allah'ım gönlümde olanı hakkımda hayırlı eyle, hakkımda hayırlı olanı da gönlüme razı eyle" diye dua edermiş.  Dua etmek Allah'la iletişime geçmektir. Hepimiz birbirimize bağlı olduğumuza ve hep birlikte bütünü oluşturduğumuza göre dua ederken "benim ve bütünün hayrına olanı nasip et" demek en doğrusu çünkü kısıtlı görüş açımız ile bizim için neyin doğru olduğunu bilemeyiz. Dua ederken "Bismillahirrahmanirrahim" diyerek başlarız ki bu şekilde enerjimizi yayar ve odaklarız. Duamız bittiğinde ise "Amin" diyerek bizim için hayırlı olanı alır ve kabul ederiz. Tıpkı bilgisayarda bir siteye bağlanmak ve çıkış yaparak iletişimi sonlandırmak gibi. Belli bir konuda diretir ve ısrarla istersek ve isteğimiz akışa aykırı ise direnç yaratır ve kendimize negatif enerji çekeriz.  Hepimizin birbirimizle bağlantı halinde olduğumuzu gözümüzde canlandırabilirsek, bir şeyi ısrarla istemenin yol açacağı direnci anlamak kolaylaşır. Eğer "benim ve...

Yaşamının ustası olan kişi; doğayla ve diğer insanlarla olan derin bağlantısının farkındadır. Gelişmek ve geliştirmek için yaşar ve yaşamı neşeyle kucaklar. İyi ya da kötü her şeyin sadece bir deneyim olduğunu bilir ve alınması gereken derse odaklanır. Varoluşun seçeneklerden ibaret olduğunun, özgürce seçebileceğinin ve seçiminin getireceği sorumluluğun farkındadır. Yaşamın mucizelerle dolu olduğunu sezinler ve tüm zamanını kendini geliştirmek ve dönüştürmek üzere planlar. Kapasitesini sonuna kadar kullanırken diğer insanlarla koşulsuz sevgiye dayanan ilişkiler kurar ve onların gelişimine de yardımcı olmaya çalışır.  

Sevmeyi biliyor muyuz?  Utanç duymadan kendimizi ifade edebiliyor muyuz?  Tutkulu bir biçimde merak duygusu ile dolu muyuz? Kendimize karşı özen gösteriyor muyuz? Her yeni güne bir serüven gözüyle bakabiliyor muyuz? Yaşamdan aldığımız şeylerin bir ayrıcalık, yaşama verdiklerimizin ise sorumluluk olduğunun farkında mıyız? Benzersiz olduğumuzu ve yaşamı dolu dolu geçirmek gerektiğini idrak ettik mi? Yaşamı büyük bir sevgiyle kucaklayabiliyor muyuz? Yaşam bizim için ne ifade ediyor? Hüzün mü, neşe mi? 

Ruhun dili iki sözcük der Neale Donald Walsch: Sevgi; genişletir, rahatlatır Korku; daraltır, sıkar Biz hangi kök inanca sahibiz?  Kök inancımız sevgi temelli ise sevildiğimize inanır, dünyanın güvenilir bir yer olduğunu düşünerek yaşarız. Kök inancımız korku ise dünyanın ve însanların güvenilmez olduğunu düşünür, endişe ve korku içinde yaşarız. Yaşam amacımız kendimizi gerçekleştirmek, kendimizi tekrar yaratarak kim olduğumuzu hatırlamak ve yaşadığımız deneyimler ile kendimizi bilmek... Kök inancımız sevgi ise sorun yok huzur dolu yaşarız ve yaşamdan keyif alırız. Ancak kök inancımız korku ise bilinçaltımızdaki kayıtları değiştirmemiz gerekir ki bu yaşam sanatında usta olmaktır. Yüksek amacımız olan sevgiye ulaşana ve kim olduğumuzu anlayana kadar yaşam bize acı verir. Sadece koşulsuz sevgi ile dolu olduğumuzda sınırsız potansiyelimizin farkına varırız ve acı biter...

Stres enerji sistemimizi bozar, asidik ortam ve iltihap oluşmasına sebep olur. Bilinç sevgi ile beslenirse; algı değişir, enerji akmaya başladığı için vücut kendini onarır ve iltihap gider.  Ruhsal sıkıntılar yaşıyorsak; içsel yolculuk zamanı gelmiş demektir çünkü bu ruhumuzun bizimle iletişime geçme çabasıdır. Ruhumuzun ilacı ise sevgidir. Sevgi azaldığında; ruh sıkılır, bunalır ve ruhsal sıkıntılar başlar. İçimizdeki 'ben'i farketmenin vakti gelmedi mi?

        Bilinçaltımızdaki kayıtları fark edene ve bilinçaltımızdaki örtüleri kaldırıp; yaşam amacımızı ve kim olduğumuzu idrak edene dek kader mahkûmuyuz...     Bedenimizdeki enerji meridyenleri ve kanalların titreşimi; içinde bulunduğumuz potansiyeli gösterir.      Potansiyelimizi artırmanın ilk şartı olanın olması gerektiği için olduğunu fark etmektir. Bu fark ediş "Bir"lik ve "bütünlük" kavramlarını anlamamızı sağlar.      Kendi hayatımızı okumayı başardığımız an döngü kırılır ve kendi kaderimizin efendisi oluruz.

Bir insanı nasıl tanıyacağınızı biliyor  musunuz?  Ne okuduğuna bakın,  Ne seyrettiğine bakın,  Duvarlarına ne astığına,  Raflarına ne koyduğuna,  Nasıl konuştuğuna,  Nasıl dinlediğine bakın.  Yapmanız gereken tek şey bakmaktır.  Bunlar size onun ruhunun nerede  olduğunu gösterir.  - Ramtha 

Hayat bir yolculuk ve başlangıçlar olduğu kadar bitişler de hayatın bir parçası. Hiç bir şey olduğu yerde kalmaz ve sürekli değişir. Sağlıklı bir ruh halinde kalabilmek için; var olanı kabul etmek ve hayatın akışına teslim büyük önem taşır. Yenilikleri sevgi ile kucaklayabilmek ve değişime ayak uydurabilecek gücü içimizde yapılandırabilmek bilgeliktir. Bunu başarabilmenin yolu ise pozitif bir bakış açısına sahip olmaktır. Pozitif bakış açısına sahip olabilmek için; Güne gülümseyerek başlamalı ve her günü bundan sonraki hayatımızın ilk günü gibi yaşamalıyız. Kişisel gelişim kitapları okuyarak olmak istediğimiz mükemmel insanı günbegün yaratmalıyız. Kişisel gelişimimize katkı sağlayacak bilgili ve yüksek frekanslı insanlarla vakit geçirmeliyiz. Bedenimizi dinlemeye, sağlıklı beslenmeye ve hareketli olmaya özen göstermeliyiz. Sakin ve huzurda hissetmek için kendimize özel anlar yaratmalıyız. Kalbimizi ferahlatan ve bizi gülümseten insanları ve filmleri tercih etmeliyiz. Dram içeren haberl...

Dünya bir okul ve her bireyin alacağı dersler farklı. Bazı Ruhların tekâmül edebilmek için alması gereken dersler çok zorlayıcı olabilir. Her ruh bilgedir ve dünyaya neden geldiğini unutsa da, içinin derinliklerinde bu yüce yolculuğun sebebini bilir.  Kişilerin seçtiği sınavlara saygı duymak ve yargılamamak bu yüzden büyük önem taşır. Hiç kimseyi asla yargılamayalım ve anlamaya çalışalım. 

  Zihnimiz iki bölümden oluşur: -Bilinçaltı zihin -Bilinçli zihin Bilinçaltı zihin devrede ise; biz yedi yaşına gelene kadar ailemiz ve çevremizden kopyalanarak kaydedilen bir program ile yaşıyoruz demektir. Bilinçaltımız; bize ait olmayan kayıtlardan oluşur ve beynimizin yüzde 95'ini oluşturur çünkü tüm otomatik davranışlarımız bilinçaltı kayıtlardır. Düşünmeye gerek duymadan yaptığımız her şey... Bu durumda hayatımızın %95'i programlanmıştır demek mümkün... Bilinçaltımızı bir kasete benzetirsek, beğenmediğimiz kayıtları değiştirmenin tek yolu; üzerine yeni kayıtlar yüklemek. Örneğin; değersiz olduğumuza dair bir kayıt varsa; değerli olduğumuzu defalarca tekrarlar ve değerli olduğumuza inanırsak, beynimizde yeni yollar ve bağlantılar oluşur böylece frekansımız değişir... Bilinçaltı üç yolla öğrenir: -Hipnoz (uyurken yüklemek istediğimiz kayıtlar bilinçaltımızı yeniden programlar.) -Sürekli bir şekilde çalışarak ve tekrarlayarak alışkanlık haline getirmek. (Araba sürmeyi öğrenm...